Van fjorden en trollen naar kilts, scones en heel veel schapen

Het is 07.15u en mistig op Fair Isle als we de bemanning van de Nederlandse Victoire 1270 die vannacht bij ons langszij is gekomen moeten wekken om te kunnen vertrekken. Vandaag zakken we verder zuidelijk – richting de Orkney’s. De oplettende volger zal hebben opgemerkt dat we Noorwegen inmiddels achter ons gelaten hebben, en dat we een van onze doelen, de Faroër, links (of eigenlijk rechts) hebben laten liggen – dat klopt. Daarom, hoog tijd voor een nieuwe update vanaf de Liquid Spirit!

Vanuit Haugesund zijn we met prachtig zonnig en relatief warm weer (m.a.w.: boven de 15C) vertrokken richting Rosendal. Onderweg in prachtige baaitjes gelegen, waar we met helderblauw water en strakblauwe lucht eindelijk de eerste duik hebben kunnen nemen! Heel veel meer dan een duik zou het niet zijn, de watertemperatuur was zo’n 12C. Noorwegen zou Noorwegen echter niet zijn als we de volgende dag niet weer met dikke lagen zeilkleding aan verder hadden gemoeten.. Vanuit het redelijk centraal gelegen Rosendal, waar we zo’n dag of 4 hebben vertoefd op een prachtige plek aan de voet van een aantal steile bergtoppen aan de ene kant en een uitgestrekt fjord aan de andere hebben we een aantal mooie hikes gemaakt. Hierbij ook de bekendste, naar de Trolltunga. Een hike van ongeveer 28 km heen en weer met zo’n 1200 hoogtemeters. We hadden een mooie dag uitgekozen en al in de lokale bus naar het startpunt was het genieten van de omgeving. De hike naar de Trolltunga was prachtig, met uitgestrekte rotsvlaktes, bevroren meren op hoogte, steile verticale bergwanden en van tijd tot tijd indrukwekkende vergezichten. Ook de Trolltunga rots zelf stelde gelukkig niet teleur. Na zo’n 10 minuutjes wachten was het onze beurt om dé foto te nemen op het tipje van de tong van de trol, en Okke Punt (die van Giel’s Sing-a-Songwriter, dié), die we daar tegenkwamen, was zo aardig om de onze te maken. De terugweg was vooral afdalen maar we kunnen niet ontkennen dat we die hoogtemeters in onze benen al een beetje begonnen te voelen. Eenmaal terug in het dorp Odda hebben we onszelf op een lekkere burger getrakteerd – dik verdiend vonden we, en daarbij ging de bus terug naar de boot pas twee uur later..

Na Rosendal zijn we in een aantal etappes via de Bjørnafjord verder noordelijk naar Bergen getrokken. Onderweg ook weer een heel mooie overnachtingsplekje gevonden aan de kade bij een ooit florerend hotel in de middle of nowhere, by Godøysund. Dit typeert het varen in Noorwegen. Door de ongelooflijk lange Noorse kustlijn (ruim 25000km – ter vergelijk, de Nederlandse kustlijn is 523km), en hoewel het lijkt alsof alle Noren net zoveel boten hebben als de Nederlanders fietsen is er oneindige ruimte voor de watersport. Als je wilt (en voldoende ankerlijn bij je hebt) kun je achter bijna iedere rots en om iedere hoek ten anker of aan een verlaten pier of kade gaan liggen. Om de mooiere plekken hieruit te kunnen vissen gebruiken we 2 pilots: de Noorse “Havneguiden” (Google Translate ernaast) en de “Norwegian Cruising Guide”. Hierin staat nuttige info over geschikte ankerplaatsen en havens, en brengt je op de meest gangbare plekken, maar ook op plekken waar je anders zó voorbij zou varen – zoals dus dit idyllische plekje Godøysund..

Bergen. Als je op een vrijdag aan het begin van het zomerseizoen, tijdens het jaarlijkse Bergenfest muziekfestival aan de Bryggenkade midden in de stad wilt afmeren moet je rekening houden met wat meer drukte, zo bleek. Er was geen meter kade meer vrij, en de rijen boten lagen minimaal drie dik. Hoewel dit een behoorlijk contrast was met de weken ervoor was het voor ons een welkome afwisseling, en een goede basis voor het komende weekend: deze avond zouden onze vrienden Hélène, Ronald en Maarten uit Den Haag over komen om een aantal dagen met ons mee te maken! De lange avonden en het prachtige weer van dat weekend, maar uiteraard het gezelschap hebben het tot een groot succes gemaakt! Stadswandeling in Bergen, zeilen, hiken, vissen, barbecuen (ja, de zelf-gevangen vis), en nog een beetje meer zeilen! Bedankt voor de gezelligheid dat weekend dame en heren!

Na het afscheid van Bergen stond onze volgende belangrijke bestemming op de rol: het Sognefjord, Noorwegen’s diepste en langste fjord. Via het zeer afgelegen maar fotogenieke eilandje Fedje met haar uitsluitend witte huizen, en de oude viskaai bij Skjerjehamn nog net buiten het fjord (weer zo’n idyllisch plekje dat het vermelden waard is..) zijn we uiteindelijk in Leikanger, zo’n 120km het fjord in, terechtgekomen. De immense afmetingen van dit fjord (op sommige plekken 8km breed, toppen tot 500 – 700m direct aan het fjord) maken het varen hier ook een zeer bijzondere ervaring! Vanuit Leikanger zijn we met een huurauto op dagtripjes gegaan, onder meer naar Flåm, voor de mooie treinrit (yes, weer 1 van onze bucketlist items), en hiken op de Jostedalgletsjer (nog 1!). 

Intussen zijn we wel toe aan een beetje zomerweer, want hoewel de uitzichten prachtig zijn en de avonden zeer lang is de temperatuur de laatste weken alleen maar gedaald, en de hoeveelheid regen gestaag toegenomen. Mede met het oog op de langere termijn planning (we willen namelijk uiteindelijk ook Zuid Engeland nog zien, en we moeten ook weer een keer thuis komen..) zijn we vanuit het Sognefjord voorzichtig onze oversteek naar de Shetlands gaan plannen. Echter door aanhoudende sterke westenwind hebben we besloten om nog een beetje verder noordelijk te kruipen, tot we een geschikt window zouden vinden om over te steken. Uiteindelijk is het geschikte window daar na 3 dagen onophoudelijke regen in Florø. En of het zo zou moeten zijn, breekt op het moment dat we losgooien de zon door, en hebben we een prachtige oversteek gehad, die totaal zo’n 35 uur geduurd heeft.

De oversteek heeft ons dicht langs ’s werelds grootste olieplatforms geleid. Na een heel zonnige eerste dag op zee, was de volgende ochtend mistig en koud, maar op de een of andere manier veranderde de kleur van het water van het diep donkerblauwe op het Noorse plat, ineens naar bijna zwembadblauw, wat onder een grijze lucht extra werd benadrukt. 

Op ca 15 mijl van oostkust van de Shetlands wordt al duidelijk dat we een vogelparadijs naderen. Boven hetzelfde zwembad (of-) azuurblauwe water worden we verwelkomd door tientallen Janvangenten, papegaaiduikers (puffins) en andere zeevogels. Is wel wat anders dan de grauwgrijze meeuwen die ons doorgaans bij Scheveningen verwelkomen. Omdat het nog steeds mistig is doemt pas op minder dan 3 mijl de eerste Shetlandse klif voor ons op: de zuidpunt van het eiland Bressay. Na ruim 7 weken in Noorwegen dachten we dat we alle vormen, soorten en maten van kliffen en rotsen wel gezien hadden, maar de Shetlands is weer iets heel anders. Binnen afzienbare tijd meren we na het ronden van de kliffen van Bressay af in de knusse “Small boat Harbour” in Lerwick. Door de zware, grijze, natuurstenen huizen, de uitgestrekte schapenweiden aan de overkant van de haven en het geluid van doedelzakken de volgende ochtend (écht waar!) waren we binnen 24 uur volledig “geland” in Schotland! 

Na de positieve ervaring met de huurauto in Noorwegen hebben we besloten om de Shetlands over de weg te gaan verkennen. Dit bleek een goed idee: in 3 dagen tijd hebben we de grotere eilanden van Noord tot Zuid kunnen zien. Waar we op de eerste dag hebben gewandeld over de kliffen bij Esha Ness, aan de westkant, hebben we de dagen erna de vuurtoren aan de zuidkant bezocht, waar we de eerste puffins hebben kunnen spotten, en de tombola (een schiereiland verbonden aan het vaste land door enkel een dubbelzijdig strand) van Ninian Isle. De laatste dag hebben we het meest noordelijke punt van het Verenigd Koninkrijk gezien op het eiland Unst. Naast de vele Viking overblijfselen hebben we hier langs afgelegen steile kliffen door een van de grootste vogelkolonies van het VK gewandeld. Tijdens alle ritten valt 1 ding steeds weer op: het ontbreken van bomen in het landschap, de eilanden zijn eindeloze vlakten van groene mossen en nog groenere grassen onderbroken door lange stenenrijen of afgelegen kronkelwegen. De hoeveelheid schapen daarentegen is ontelbaar…

Nu komt een belangrijk besluit: één van de plaatsen hoog op onze bucketlist is de Faroër, en om daar te komen zouden we vanuit de Shetlands de snelste oversteek hebben. Echter ligt er ook nog heel veel moois vóór ons meer in zuidelijke richting en zijn we ook wel toe aan iets hogere temperaturen. Hoewel de kachel ons warme en gezellige avonden biedt, we hebben de barbecue ook niet voor niets bij ons! Mede met de mooie foto’s en verhalen over de westkust van Schotland en zuidwestkust van Engeland van mensen die we onderweg ontmoet hebben overtuigen ons ervan dat we genoeg tijd moeten nemen voor deze plekken! De conclusie: we trekken nu naar het zuiden, en Faroër, we komen later terug!

We hebben nu dus net het prachtige Fair Isle achter ons gelaten, en maken ons op voor al het moois wat er in het noorden en westen van Schotland te vinden zal zijn!

Afgelegde afstand sinds Scheveningen: 1287,3nm

ps. voor veel meer foto’s en af en toe een video zie onze instagram, via “foto en video” hierboven!