Bumpy (b)ride

Afgelopen vrijdag hebben we een prachtige dag gehad in Voorburg en Scheveningen met onze lieve familie, vrienden en collega’s! Een dag waar we de komende maanden (en waarschijnlijk jaren) nog met ontzettend veel plezier naar zullen terugkijken.

Aanvankelijk wilden we zaterdagmiddag met het eerst geschikte tij gaan vertrekken richting het noorden. Maar moeder natuur had andere plannen: een sterk aanhoudende noordwester heeft ons dit weekend nog even binnengehouden. Een kort bezoekje aan het havenhoofd waar de zeezeilschool nog wel een poging deed, bevestigde ons dat we de juiste beslissing hebben genomen. Waarschijnlijk gaan we op onze reis nog wel vaker serieuze omstandigheden tegenkomen, maar om hier nou op de eerste dag mee te beginnen…

Na een lekker rustig weekend in Scheveningen, zijn we uiteindelijk maandag 6 mei vertrokken. De voorspelde wind was een stuk gunstiger: 12 knopen uit het westen, later op de dag draaiend naar het noorden en af en toe een bui. Toen we tussen de havenhoofden het zeil hesen zag het er inderdaad een stuk rustiger uit dan twee dagen eerder. Eenmaal op koers bleek de wind zuidelijker dan voorspeld, en met de daarbij nog altijd onstuimige zee zetten we de motor bij om de gang er in te houden. 

Zo’n 20 mijl onderweg kwamen er wat donkere wolken langs drijven met daarbij een dosis wind. De motor kon uit, Liquid Spirit zakte over stuurboord en de snelheid ging omhoog, alleen met een almaar ruimende wind moesten we meer en meer op de kust af gaan sturen. Misschien was het deze rare koers, een paar mijl ten noorden van IJmuiden, die de aandacht trok, en we hoorden over de marifoon: 

“Liquid Spirit, Liquid Spirit, hier Nederlands Kustwachtschip Zeearend!”

“Haaa we worden opgeroepen!” Solange snelde zich naar binnen terwijl Marco haar nog vragend aankijkt. “Wat, óns?” We hadden het schip al gezien en Marco dacht eerder al te zien dat ze op ons af kwamen. Over de marifoon werd ons verzocht over te schakelen naar een ander kanaal. Daar werd ons gevraagd naar onze vertrekhaven en bestemming, wie er aan boord waren en wat onze uiteindelijke bestemming van de reis is. Tja, wat zeg je dan? Dat we 5 maanden op huwelijksreis gaan? Dat we hopen de Faroer eilanden te bereiken? Na enige twijfel en een korte één-twee met Marco zegt Solange: “Dat is Mandal, in Noorwegen.” Want dat is in ieder geval een concrete stop in onze reisplannen. 

De Kustwacht wenst ons een goede reis en vertrekt weer. Wij vervolgen onze reis. Het blijft een komen en gaan van buien, en daarmee wind, en dus vragen we meteen een topprestatie van onze motor, die meermaals wordt bijgezet, want zonder wind (en dus snelheid) liggen we direct te bonken in de golven. Een klein voordeeltje is dat het log na zo’n 30 mijl weer functioneert, na enkele weken in de Scheveningse haven vastgegroeid te zijn geraakt. Een nadeeltje is dat we allebei niet zo’n zin hebben om naar binnen te gaan om de spaghetti die we de dag ervoor hadden gemaakt, te verwarmen, dus ons avondmaal bestaat uit instant Noodles, lekker om toch iets warms binnen te krijgen 🙂

Nog een aantal uren langs de Noord-Hollandse kust en dan komt uiteindelijk toch Texel in zicht. Achter de zandplaat Noorderhaaks in het Marsdiep komen we dan ook eindelijk in rustiger vaarwater. Aan stuurboord kijken we richting de haven van Den Helder, en denken nog even terug aan die keer dat we de boot net ophaalden. Ook toen was de eerste bestemming Oudeschild, waar we samen met Erwin een heerlijke Skuumkoppe op de maiden voyage hebben gedronken. Daar lusten we er nu ook wel een van! 

De haven van Oudeschild is nog hartstikke leeg, dus we leggen helemaal vooraan aan. Brandde er nog licht in de kroeg toen we binnenvoeren, na kort de boot te hebben opgeruimd is dat nu gedoofd. Jammer, dan maar een biertje aan boord. We hebben de tijd, die Skuumkoppe komt morgen wel! 

Afgelegde afstand sinds Scheveningen: 60.3nm