Sailing into the heart of Viking Land

Allereerst bedankt voor al jullie leuke reacties de laatste weken. We zijn alweer ruim 2 weken verder sinds de laatste update uit de magische baai aan de Noorse zuidkust. Inmiddels liggen we al wat verder aan de westkust, in Haugesund, onderweg naar het Noorden en geeft de donder en bliksem buiten ons gelegenheid voor een verse update!

Vanuit de Skarvøyvikabaai hebben we koers gezet naar Farsund. Hoewel er tegenwind voorspeld was, hebben we er mede door de beschutte route voor gekozen om toch te vertrekken.

De route leidde ons tussen prachtige eilandjes door. Eilanden, sommigen niet groter dan een grote rots, bekleed met helgroene bossen, onderbroken door de typisch rode en gele (vakantie)huizen en botenhuizen, en de vele vuurtorentjes en lichtbakens die de scheepvaartroutes bij nacht markeren. 

Dat is voor ons wel even wennen – in ons wellicht wat overgeorganiseerde Nederland zijn alle waterwegen goed gemarkeerd, met rode en groene tonnen en boeien overal. Hier werkt het iets anders: Wat op de kaart gemarkeerd staat als groen baken is hier soms niet meer dan een staak op een rots, al dan niet met een groen puntje. Het grote voordeel is wel, op soms enkele meters van een kade of rots geeft de dieptemeter al <DEEP> aan, wat betekent dat het er meer dan 120m diep is. We kunnen hier dus feitelijk overal komen met onze 1,85m diepgang. Het betekent wel dat we hier zenuwachtig worden als de diepte minder wordt dan 10m, terwijl we op het Markermeer nooit meer dan 2 à 3 meter onder de kiel hebben.. Toch, nu we er aan gewend zijn werkt het prima, we zetten onze routes uit van eiland naar rots, en van rots naar vuurtoren. Wel blijven we scherp, want waar we op het Markermeer bij een navigatiefoutje in het fonteinkruid terechtkomen, eindig je hier snel op een iets minder vergevingsgezinde rots…

Na een aantal uur tussen de beschutting van de eilanden moesten we om het meest zuidelijke puntje van Noorwegen om Farsund te bereiken. Met de motor recht tegen 20kn wind in op open zee is wel even buffelen, maar met de prachtige brute rotsen en de Lindesnes Fyr, de oudste en één van de laatste nog bemande Noorse vuurtorens aan stuurboord waren we hier snel doorheen. Na een klein uur konden we iets noordelijker gaan sturen en werd het met uitgerolde fok erbij een stuk aangenamer!

 

Aan het eind van de middag arriveerden we in wat ogenschijnlijk ooit een plaats van betekenis was: Farsund. In dit vissersdorpje hebben we niet veel meer gevonden dan een grote begraafplaats, volledig dichtgetimmerde en opengebroken winkelstraat en 2 supermarkten. Dus, het liefst snel weer door! Echter, de weersvooruitzichten voor de komende dagen gaf niet heel veel ruimte voor onze plannen westwaarts. Eenmaal weer bij de boot hebben we op de kade de situatie doorgenomen met de bemanningen van 2 Duitse zeiljachten met dezelfde plannen: morgen zeer sterke wind (25kn) pal uit het zuiden (dus bezeild), en minimaal de 5 dagen erna stevige wind (15-20kn) die parallel aan de Noorse kust van Stavanger tot aan voorbij Lindesnes zou aanhouden (dus pal tegenwind).. De afweging: (1) morgen zeilend door heftig weer, (2) een week verwaaid liggen in niet-zo-exotisch Farsund of (3) over een aantal dagen alsnog op de motor tegen weer en wind in door naar het Westen. Optie (3) viel direct af, als we íéts niet willen… Voor ons werd het optie 1: we zijn tenslotte zeilers, en na onze ervaringen tussen Vlieland en Noorwegen voelden we ons prima comfortabel om de 50mijl naar Egersund zeilend af te leggen de volgende dag! En Liquid Spirit heeft al vaak genoeg bewezen dat ze 25kn – 30kn over dek met gemak aankan, zeker bij ruimere koersen. En zo geschiedde; de volgende ochtend vroeg losgegooid en met 4 lagen kleding en dichtgesnoerde zeilpakken vertrokken – want koud is het hier nog wel, maximaal zo’n 10 graden. Vrij snel konden de zeilen bij en hebben we toch redelijk hoog aan de wind een koers richting Egersund kunnen vinden. De westenwind van de dagen ervoor had er echter voor gezorgd dat we een steady 1 à 1,5kn stroom tegen hadden. Dit in combinatie met de beloofde 25+kn wind heeft de zee opgestuwd tot steile 2m golven. Dit werd één van de bemanningsleden na een uur of 2 toch wat veel en heeft hem binnen tot de bank veroordeeld, en heeft de ander ons veilig tot de monding van de baai bij Egersund kunnen sturen.. In de stromende regen hebben we om 16:15, precies 8u na vertrek uit Farsund veilig kunnen afmeren. Na een welverdiende burger en pils bij de burgertent aan het begin van de gastensteiger hebben we heerlijk geslapen die avond.

(Een snelle blik op de AIS ‘s avonds toonde ons dat Liquid Spirit de enige is geweest die die dag uit Farsund vertrokken is. De Duitsers zouden 2 dagen later voor optie 3 kiezen..om alsnog verzopen, en vermoedelijk beurs van het stuiteren, in Egersund aan te komen.)

Zoals het weer eerder voorspeld was hebben we er rekening mee gehouden dat we misschien wel een week verwaaid zouden kunnen liggen in Egersund. Gelukkig is er in Egersund meer te doen dan Farsund, en hebben we onze dagen gevuld met leuke activiteiten. Hiervoor hebben we ook genoeg bronnen aan boord met leuke suggesties: de Norwegian Cruising Guide gaf de suggestie om fietsen te huren bij de lokale Turistinformation. Echter, omdat het seizoen op de meeste plekken pas op 1 juni begint was de lokale VVV mooi nog in winterslaap. Via de havenmeester uiteindelijk bij een camping op 3km lopen van de haven voor 150NOK (zo’n €15) 2 “mountainbikes” kunnen huren. Hiermee zijn we via een stuk van de Nordsjø fietsroute (supergaaf, dat is een officiële fietsroute van ruim 6000km rond de Noordzee, uiteraard is de Noordzeeroute in Nederland hier ook onderdeel van) naar het plaatsje Sogndalstrand gefietst. Na 33km en 300 hoogtemeters op de heenweg waren we er al wel achter dat de iets te lage fietsen toch niet de beste waren voor een dergelijk fietstochtje, en de wind tegen en regen terug hebben er een behoorlijke bikkeltocht van gemaakt. Sogndalstrand is een leuk Idyllisch Noors plaatsje aan de monding van een befaamde zalmrivier: de zalmen zouden hier uit vreugde bij bosjes hoog uit het water springen; echter niet de dag dat wij er waren!

De rest van de dagen in Egersund hebben we goed kunnen vullen met een hike naar Trollpikken (ja, de pik van de trol), een treinrit naar Bryne voor een grote waterval aldaar en verschillende koppen cappuccino in het lokale knusse koffiehuisje.

Ondertussen hebben we in de haven van Egersund kennisgemaakt met 2 Zwitserse broers die met hun 10m stalen knikspant ‘Sound of Jura’ ook op weg zijn naar het Noorden. Omdat het weer langzaam aan het draaien was; na een tip van hen zijn we de laatste dag in Egersund naar een baai ten NW van Egersund gevaren, om de volgende ochtend hiervandaan de leg naar Stavanger te beginnen. De bodem van Skadbergvågen bleek met haar zeer dikke laag waterplanten niet geschikt om bij de 20 knopen windvlagen uit alle richtingen ons anker goed te houden. Nadat we een aantal uren verschillende configuraties met hekanker, ogen in de rotswanden aan de wal van onze plaats bleven schuiven zijn we aan het eind van de dag langszij gegaan bij de Zwitserse broers die dankzij hun diepgang van 1,10m wèl langszij konden bij de enige steiger in de baai. We werden hier prompt uitgenodigd om hen te helpen hun die dag zelfgevangen forel op te eten, dus zo geschiedde!

De volgende dag zijn we met heerlijke zon en goede wind in 10u naar onze volgende bestemming gezeild, dankzij vele buien die overal om ons heen vielen, behalve boven ons hoofd – als ware het een beloning voor het lange wachten. In Stavanger werden we met stroom en sterke wind van achter met 8kn over de grond naar binnen geblazen. Deze wind heeft ook bewezen dat ons ontwerp voor de bulletalie (de lijn die ervoor zorgt dat het grootzeil niet onverwachts kan gijpen bij wind en golven van achter) toch nog wat optimalisatie behoeft: getuige de uit elkaar gesprongen katrol in de stuurboord voetrail.. 

Dat Noorwegen nog steeds een groot offshore land is werd na de jackups in Egersund ook in Stavanger bewezen door Heerema’s Thialf die ons verwelkomde daar voor de deur, de vele offshore schepen (al dan niet opgelegd overigens) aan alle kades in de regio én de nieuwsberichtgeving op de radio over de “first-oil” datum voor het Johan Sverdrup olieveld.

In Stavanger hebben we helemaal in het hart van de stad aan een rustige pier met mooi uitzicht over de hele baai afgemeerd. Tót er de volgende dag maar liefst 4(!) cruiseschepen van formaat pal voor onze neus waren afgemeerd.. Tussen de duizenden cruisetoeristen (te herkennen aan dezelfde poncho’s respectievelijk paraplu’s óf sterk Amerikaans accent), hebben we een regenachtige stadswandeling gemaakt. Het oliemuseum hebben we, aangezien we tóch even weg zijn van werk maar overgeslagen..

Diezelfde avond een heel gezellige avond gehad met Hein, een schoolvriend van Marco die al 5 jaar in Stavanger woont. 

Na Stavanger zijn we “het echte Noorwegen” binnengevaren. Met prachtig zonnig weer zijn we op 31 mei het indrukwekkende Lysefjord ingevaren. Omdat het complete fjord zo’n 20 mijl lang is hebben we besloten om aan het begin voor anker te gaan bij Vikavågen; een ruime baai aan het Lysefjord, vlak bij de bekende Preikestolen, waarover later meer.. Tevens lag het motorjacht ‘Cloudbreaker’ hier voor anker dus we waanden ons in goed gezelschap, helemaal toen de eigenaar per helikopter op het achterdek werd afgeleverd na wat wij vermoedden een rondje om het bekende bergplateau.

Met prachtig weer hebben we de baai rondgevaren met de bijboot en geprobeerd ons avondmaal bij elkaar te vangen. Helaas werd het toch weer vega pasta (overigens heerlijk gegeten). Je zou toch zeggen dat we met twee Vissers aan boord meer kans (of skills) moeten hebben. 

Na onze laatste ankerervaring bij Egersund hebben we het anker hier extra getest om zeker te weten dat hij zou houden, mede omdat er later op de avond meer wind, en regen voorspeld was. Het leek goed, en voor de gemoedsrust een ankerwacht app op een van onze telefoons aangezet. Lang verhaal kort: de app heeft ons meer uit de slaap gehouden dan het anker: dat heeft met windstoten tot 20kn geen cm gekrabt. Wel goed voor het vertrouwen in ons anker. 

De volgende ochtend bij bewolkt en nat weer het anker weer binnengehaald en onze tocht het Lysefjord in vervolgd. Een fjord als het Lysefjord vanaf je eigen bootje (want klein is ie, tussen bijna verticale rotswanden direct vanuit het water tot ca 800m hoog op sommige plaatsen) is een magische ervaring. Een tocht van 3,5u op de motor heeft ons langs enorme granieten wolkenkrabbers en torenhoge watervallen in het nog in aanbouw zijnde haventje van Lysebotn gebracht. Vanuit Lysebotn hebben we de eerste echte hikes gemaakt. De meest indrukwekkende was die naar de Kjeragbolten. Een hike van 2,5 uur steile rotswanden op, over desolate maanlandschappen met rotsen die daar lukraak neergelegd lijken, en door valleien met heel romantische kleine meren en smeltriviertjes – om uiteindelijk nog door de laatste sneeuw bij de beroemde ingeklemde steen te komen. Deze steen hangt vrij, zo’n 800m boven het fjord, heeft een rond oppervlak van ca 1,5 x 1,5m, zónder enige vorm van veiligheidsmaatregelen (alleen een bordje “queue starts here”). Deze steen op stappen gaat tegen de geest van alle safety-awareness die ons de laatste jaren is ingestampt. Maar goed, daardoor waren we in ieder geval heel erg aware, en we hebben het overleefd.. én we hebben prachtige foto’s.

Vanuit Lysebotn zijn we met een tussenstop in Bergevik naar Tau gevaren, vanwaar we per bus, en het laatste stuk, om met de woorden van Hein te spreken, via de “hiking highway” naar de Preikestolen gelopen zijn. Hoewel een stuk toeristischer dan de Kjerag hike was ook deze zeker de moeite waard! Opnieuw mooie vergezichten en mooie foto’s..

Deze laatste hike en gisteren 40nm heerlijk zeilend heeft ons op weg verder naar het noorden in de provinciestad Haugesund gebracht. Hier maken we ons nu op voor de verdere tocht richting Rosendal vanwaar we een hike naar de Bruarbreen (gletsjer), een hopelijk ook Trolltunga (sterk afhankelijk van het weer) kunnen gaan maken.

Groeten uit Haugesund!

Afgelegde afstand sinds Scheveningen: 645,5nm

11 gedachten over “Sailing into the heart of Viking Land

  1. René zegt:

    Hoi bikkels, weer een mooi verslag van jullie avonturen met de LS. We kijken weer uit naar de volgende verhalen over de reis. Groetjes uit Zweden.

  2. Mnouk zegt:

    Mooi verhaal weer! Die kroeg te zoeken In Stavanger wordt wel een uitdaging denk ik!
    Ik zal duimen voor goed weer zodat jullie de trollentong ook kunnen afstrepen!

  3. Yvonne van Wanrooij zegt:

    Wat was het leuk jullie bijzondere verhaal te mogen horen op weg naar deze schitterende uitzichtpunten. Nog een geweldige huwelijksreis toegewenst! Groeten vanuit het Brabantse land 🙂
    Yvonne

  4. Mari en Inge zegt:

    Hoi diehards. Super gaaf en zeer boeiend om jullie verhalen te lezen en de
    prachtige foto’s te zien.
    Geweldig hoe jullie omgaan met , soms, barre weersomstandigheden.
    Tot nu toe , denk ik, steeds de juiste beslissingen genomen.
    We hopen voor jullie dat het weer de komende tijd beter gaat worden, want een beetje minder wind en zon is natuurlijk ook niet verkeerd.
    Geniet van alles en wees vooral voorzichtig.
    Liefs

  5. Joyce zegt:

    Wat een geweldige reis en al zoveel belevenissen en mooie foto’s! Ik vind echt heel stoer en blijf jullie volgen.

    Nog heel veel zeilplezier.

    Groetjes,
    Van ons

  6. Jose van rijk zegt:

    Jullie zijn in het geliefde gebied can Ronald die menig reisje naar Noorwegen heeft gemaakt wat een geweldige ervaring dien jullie op dit blijft je je hele keven bij en het mooie van ouder worden is dat hè zoveel herinneringen hebt geniet met volle teugen stoere mensen dikke kus

  7. Leen en Tinette zegt:

    Ha Marco en Solange wat een leuk verslag om te lezen ! Wat zullen jullie genieten van deze fantastische tocht!!! Heel veel plezier en geniet ervan . Gr Leen en Tinette

Laat een antwoord achter aan ida Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *